Een (ziek) kind kan niet zonder zijn ouders. En als ouder wil je binnen een paar minuten aan de rand van het bed staan als je kind je nodig heeft. Daarom biedt het Ronald McDonald Huis Zwolle een thuis aan ouders, broertjes en zusjes van kinderen die opgenomen zijn in de Isala Klinieken. Zo is het hele gezin dichtbij elkaar voor een kus, een knuffel of een verhaaltje voor het slapengaan.
Een aangrijpend voorbeeld van het belang van het huis is het verhaal van Peter en Esther en hun zoontje Jort.
Een lief, tevreden baby’tje van drie maanden oud. Zo zagen Peter en Esther hun zoontje Jort. Totdat zijn tante opmerkte dat hij wel erg wit zag en té rustig was. ‘Zouden jullie niet voor de zekerheid met hem naar de dokter gaan?’
Jort bleek de ziekte van Diamond-Blackfan te hebben: een ongeneeslijke bloedziekte waarbij je lijf geen rode bloedcellen aanmaakt. Hij werd direct opgenomen, kreeg zware medicatie en onderging diverse bloedtransfusies. Dit hield Jort in leven, totdat hij drie jaar was en een beenmergtransplantatie het enige was dat hem nog kon redden. Helaas bleken Esther en Peter geen geschikte donor en ook de donorbank kende geen match. “Dan voel je je zo wanhopig. Iedereen probeerde ons te helpen. Zelfs op de hockeyclub lieten leden zich registeren om te kijken of ze een passende donor waren. Maar nergens was een match.”
Toen Esther zwanger bleek van een (twee-eiige) tweeling leek het leven hen weer toe te lachen. Toch waren ook Eef en Cato, die gelukkig zonder de ziekte werden geboren, geen match voor hun broer. Wel boden ze goede afleiding. “Jort vond het heerlijk om de twee meiden een flesje te geven vanuit zijn ziekenhuisbed.” Groot was de blijdschap toen er in Oostenrijk net op tijd een passende donor voor hem werd gevonden. Deze blijdschap bleek van korte duur toen Jort een zeer zeldzame complicatie kreeg. “Er waren dagen waarop Jort alleen maar lag te gillen van de pijn. Dan weet je als ouders echt niet meer waar je het zoeken moet.”
Al die tijd logeerden Esther en Peter op loopafstand van hem, in het Ronald McDonald Huis. “Jort vond het heerlijk om vanuit zijn rolstoel Eef en Cato te zien klimmen, klauteren en schommelen op de Daktuin, onderdeel van de Ronald McDonald Huiskamer.” Het Ronald McDonald Huis was voor hen een rustpunt, vertelt ze. “Het was een fijne plek in een nare tijd. Bovendien: op en neer reizen was geen optie. Dat was anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. Nu waren we binnen vijf minuten op de afdeling.”
Uiteindelijk sloeg de transplantatie aan en begon zijn beenmerg zelf rode bloedcellen aan te maken. Inmiddels is Jort zeven jaar en gaat het goed met hem. Hij gaat naar school en is een blij en onbevangen kind. Het gehele gezin kan nu eindelijk weer vooruitkijken.
Zonder het Ronald McDonald Huis hadden Peter en Esther moeten kiezen tussen hun zieke zoontje en hun gezonde tweeling of hoge kosten moeten maken om toch als één gezin samen te kunnen zijn. Het Ronald McDonald Huis Zwolle krijgt echter geen subsidie en is volledig afhankelijk van donateurs, sponsors en meer dan 100 vrijwilligers. Iedere bijdrage is dan ook onmisbaar om het huis draaiende te houden en gezinnen een thuis te kunnen blijven bieden in zware situaties.
